De wet is heel simpel: een vrouwelijke sollicitant is niet verplicht te melden dat zij zwanger is of zwanger wil worden. Ook niet als je er vragen over stelt, wat overigens ook niet mag.
Een zwangerschap is ook geen gegronde reden om iemand niet aan te nemen voor een functie. Je maakt in dat geval verboden onderscheid op basis van geslacht.
Iedereen zal begrijpen dat een werkgever die een vrouw aanneemt voor een project van een jaar, zal balen als blijkt dat ze zwanger is en daardoor het project niet volledig kan afmaken. Maar een vrouw die de baan van haar dromen aan haar neus voorbij ziet gaan omdat ze zwanger is en dat uit zichzelf heeft verteld, zal dat even zeer doen.
Zeker voor functies met een vaste aanstelling is het goed om je als werkgever af te vragen hoe erg het is als je medewerker er vier maanden tussenuit gaat. Je gaat, als het goed is, immers een arbeidsrelatie voor langere tijd met elkaar aan. Hoe zwaar wegen dan die vier maanden?
Ja, het kan gebeuren dat je medewerker vanwege de zwangerschap extra afwezig zal zijn of vanwege complicaties eerder uitvalt en vervangen moet worden. Maar het kan ook níet gebeuren. En het is nu eenmaal zo dat het vrouwen zijn die kinderen krijgen. Het is geen reden om een uitstekende kandidaat op voorhand af te wijzen.
